ZEEVONK

ZEEVONK
Voor F.

Misschien omschrijft een ontrollende golf
wat eigenheid is, hoe een mens eerst voortvarend
zijn roerige tong uitsteekt om tot bedaren te
komen in een laatste murmelen,
een uiteindelijk vervloeien.

Jij bent bang voor de scherven, vergeet hoezeer
de spiegel jouw karakteristieken tot een stilstaand
beeld verergeren als jij je eigen ziel niet ziet. Een
zoveelste reflectie, een momentopname
van de onvolledige tijd.

Hoever reiken je armen als ze jouw omvang konden
bepalen, je bent niet groter of hoger dan een heel mooi
mens, hoeveel minder ben jij mens als het allemaal
al past. Jouw ogen doorgaans open en de
sleutel kan gebroken.

Hoe alles wat leeft, verstilt en ophoudt, zand en zee
wordt, een aangename zomer. Even die ene aanraking
die liefde heet, de Zeevonk die oplicht onder je voet
in de nacht, die ene stap een heel opspattend
miraculeus beleven –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 22 april 2018