SCHRIL
Duindagboekgedicht 86
Duindagboekgedicht 86
De
snijdende kou en de schrille contrasten openbaren
het stugge duin een bedrieglijke winter. Het hamert taal
in je geheugen, de tjakkerende Kramsvogels verlegen
in hun vlucht. De monotone wind een constante.
het stugge duin een bedrieglijke winter. Het hamert taal
in je geheugen, de tjakkerende Kramsvogels verlegen
in hun vlucht. De monotone wind een constante.
Het
azuren luchtledige scherpt de toetsen aan, een
stringent aanwezig landschap. In al haar vervaarlijkheden
uiterlijk bar en doods, maar levendig van haar luisterrijke
elementen tot de verbeelding sprekend.
stringent aanwezig landschap. In al haar vervaarlijkheden
uiterlijk bar en doods, maar levendig van haar luisterrijke
elementen tot de verbeelding sprekend.
Een
ets van kronkelige
lijnen, op drift geraakt water,
een gebarende vraag –
lijnen, op drift geraakt water,
een gebarende vraag –
Foto's en gedicht Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
zondag 7 januari 2018
No comments:
Post a Comment