IMPLICIET

IMPLICIET
Uitgewerkte Smartphone opname

Het zijn de gracieuze uren, het is een doek dat valt, het
gemoedelijk licht van het welterusten, het is het klepperen
in de steeg van de holle kinderstappen, een enkele
uitbundige uitstervende kreet. Een laatste finale.

De wereld is bijna af en kwettert na van de voortvluchtige
zwaluwen. Wolken bedienen zich van een paraaf. De tierende
bloemen wachten kalm de nacht, begrenzen verstijfd en
van oudsher hun verstilde pose. Een vaste gewoonte.

Eens gaat dit over, ontdek je het verval, kun je het beamen.
De vergeelde bladeren een verregaand gebaar dat de tijd des
te meer beweegt, ook als je niet kijkt, ook al zou je het
hebben ingezien. Vanwaar het je dan toe te eigenen? –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  woensdag 9 augustus 2017