GEDULD

GEDULD

Wachten is de opgave dat de uren je werkelijk zullen
tellen, ook al wil je verder, ook al wil je het van niet. Het
regent buiten en binnen heerst verveling. Wat onaf is
vraagt te blijven liggen, vergeet hoe zinvol van nut.

Druppels sijpelen van de bladeren zoals de grond
verzadigt. Hier werd duidelijk om gevraagd, het kwam
precies op tijd. Ik staar naar die ene merel die heftig
aan de vruchten rukt. Het is geen antwoord.

Welke beweging zal ik maken nu ik verstrik raakt in
deze dag, zij onder mijn handen verglijdt? Kijken blijft
weerloos als een hand die van een omslaande krant
de letters niet verstaat.

Het is wachten tot het stoppen van de wind
en de regen, het is het wachten op het terugkeren
van het licht. Thuis te komen waar je al was,
maar echter dan echt –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  woensdag 12 juli 2017