BLIJVEND

BLIJVEND

We hoefden nergens aan te komen, vergaten ons
te haasten. De wereld was weer ingehouden groen,
nadrukkelijk van zomer. Het regende warme tranen,
het verdampte voor je het wist.

Laten wij even ergens verblijven omdat het toeval dat
verlangde. Laat het een geur zijn van vroeger, oud
van heimwee en vergeten bloemen. Ik wilde je in alles,
ontvankelijk als zomer, als regen, als gras.

Het landschap gleedt aan ons voorbij. Er veranderde
van alles, er gebeurde bitter weinig. Het was blijven kijken
naar wat ons restte. Praten maakte daarin weinig verschil.
Ik wilde in jou de jeugd, de tijd, het uitzicht behouden.

Ik zocht het pluisje op je trui, het puntje van je neus,
je bovenarmen, je lijf. Nog te weten hoe het was nu het
nog kan. Vergeeld in foto’s, negatieven, We waren
immers al zoveel vroeger dan voorheen –

Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, zondag 23 juli 2017