16

16

Autobiografische gedichtenreeks
rond puberteit en kalverliefde/
In Memoriam C.B.

1.

AVALON

16 stond voor eendenkroos
en regenboog, meedogenloze
meisjes met rozenbottelpitjes
in je nek, het kriebelen
en krabbelen,

van symfonische rock
en dromerige folk,

“ If that’s all there is “ (Peggy Lee)

Diepe droevenis met dikke
lagen sneeuw. Een harde winter
van hard onderuit glijden
of schaatsen rijden.

(Terwijl mijn zomer
jou verkondigde als
een love that never
ends.

Avalon – )

2.

DODO

Het onwezenlijk bedachte van
gevoel. De gepeste puber maalt niet
om kalverliefde, identificeert zich
ziek met de teksten van
de popmuziek,

danst op het ritme van
een ieder de meest mogelijke
trend of niet: uit de maat.

Ik ving vogels in een
ogenblik ieder veertje.

Elk landschap verschoot
van kleur zoals ik het
benaderde.

Een dodo liep juichend
stuk op de rand van de klif
van het geluk.

Maar de olietanker was ik die
eenzaam anders als een ieder
aan zichzelf twijfelde, het
altijd beter wist –

3.

BADPAK

Sap uit vage wonden, rozen op de rails.
Las ik ooit Belcampo, wist ik ervan? Je was
heel dichtbij, knipperde met je ogen,
onschuldig van lijf en nat badpak.

Op een handdoek, de donshaartjes
op je benen. We hadden elkaar lief als
vrienden, lachten brieven aan elkaar.

Jij stierf uiteindelijk jaren later.
Winterswijk bleef een vakantie van
heimelijk naast je struinen,

Schoonhoven een machteloos
gebaar van wonen en begraven.

Vergeefs op een reiger
te wijzen de laatste eer
vergeten en vergeven –

 4.

PYRIET

Naar de groeve om steen te splijten op
zoek naar fossielen. We vonden pyriet als
was het goud. Kortgerokt was jij mij heimelijk
vertrouwd, nog net niet hand in hand.

De meikevers zoemend om onze
nachtelijke uren en in vrede streelde
je hand de gitaar .

Donna, donna, donna.

Ik heb je nooit ontmoet, je was een
onbestemde glimlach die aan toevallige
tevergeefsheid raakte.

De egel omgedraaid als was
het een doods kadaver –

5.

NOGMAALS

Vreugde die raakt aan verdriet verliest zich
uiteindelijk in een onophoudelijk mineur. Was
het hierin al zichtbaar, het onmogelijke van
smachten?

Toen ik het niet meer verwachtte,
de afstand al mijlengroot, kwam dan
toch die vlijmscherpe boodschap.

In jou school de dood die niet kon
beteugeld, hoe groot de kans dan ook.
Zustersbloed mocht niet baten, evenals
mijn geplengde tranen.

Je vervaagde tenslotte met de jaren, maar
nu herschep ik je, meisje met de gulle lach, de
speelse gitaar, de lieflijkheid van de vroege
puberjaren.

Nog eenmaal de tocht met de veerboot
te herhalen tot jij bestaat en ik je voorgoed
los kan laten –

6.

BRIEVEN

Een verleden, dat in bruine enveloppen
weggestopt, niet verder komt dan vage flauwe
puberstreken. Dat ik je koesterde als een

kostbaar kleinood.

Het liet zich, achteraf bekeken, beter
verklaren dan destijds. Jij was gewoon
een jonge meid waar om ik een heel
leven romantiseerde in liefde omlijst.

Ik was zo goed om je te vergeten,
behept met nieuwe zekerheden van
lijf en leden, een werkelijker vriendin.

Maar soms kom je even bij mij binnen
zoals licht dat doet, kierend door het raam.
Dat ik even wakker word je te herinneren,
er mij aan waag iets van jou te pogen,
erbij stil te staan.

Helder wordt het echter nooit –

Elbert Gonggrijp, 
o.a. Brasserie “ De Oude Waegh “, 
Hoorn,  zondag 18 juni 2017